Titratie

Titratie wordt veel in laboratoria gebruikt om concentraties te bepalen. Hierbij wordt het equivalentie- of omslagpunt vastgesteld. Dat wil zeggen het punt waar alle stof met onbekende concentratie gereageerd heeft en de toe gedruppelde titrant met bekende concentratie een overmaat begint te vormen. Het toevoegen van titrant aan het monster kan met een glazen buret of met een automatische buret. In de afgelopen jaren heeft de automatische buret veel terrein gewonnen ten koste van de glazen buret.

Het omslagpunt kan op verschillende manieren worden bepaald. De klassieke vorm is het gebruik van een kleur indicator. Het is echter ook langs instrumentele weg mogelijk, bijvoorbeeld door een sterke verandering te meten van:

Het redoxpotentiaal (potentiometrische of coulometrische titratie)

Elektrische geleidbaarheid (conductometrische titratie of biamperometrische titratie)

Geabsorbeerde hoeveelheid licht (fotometrische titratie).

Ion concentraties met behulp van ion selective electrodes voor metalen en halogenen.

Veel voorkomende potentiometrische en coulometrische titraties zijn:

Bepaling van Cl gehalte

Bepaling van vocht (Karl Fischer)

Bepaling van Jodine, Bromine

Bepaling van Permanganaat, Dichromaat. ( chemisch zuurstof verbruik )

Bepaling van Ammonia ( bepaling van stikstof volgens Kjeldhal)

Bepaling van Cyanide

Bepaling van Sulfaat en Phosfaat